Jan Jekielek: Μου
αρέσει πραγματικά ο τρόπος που γράψατε αυτό το κομμάτι, γιατί καθώς
διαβάζετε σκέφτεστε: «Ουάου, φαίνεται να υπάρχουν πολλά θετικά εδώ».
Το ερώτημα θα πρέπει να είναι, είναι άξια ανταλλάγματος για τα μειονεκτήματα;
Είστε
ένας εξέχων πολέμιος των υποχρεωτικών εντολών κάθε είδους, και είστε
πολέμιος των εντολών για ηθικούς λόγους. Εξηγήστε μου γιατί συμβαίνει
αυτό.
Dr. Kheriaty: Ο αγώνας μου ενάντια στις υποχρεωτικές εντολές για εμβόλια ξεκίνησε με μια προσπάθεια να υπερασπιστώ την αρχή της ενημερωμένης συναίνεσης,
την αρχή που λέει ότι κάθε ενήλικος με σώας τας φρένας θα πρέπει να
είναι σε θέση να λαμβάνει αποφάσεις για την υγειονομική περίθαλψη
σχετικά με τη φροντίδα που λαμβάνει και τα φάρμακα ή τις ενέσεις που
δέχεται ή απορρίπτει.
Οι ενήλικες με σώας τας φρένας θα πρέπει να
μπορούν να λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις για λογαριασμό των παιδιών τους
που είναι πολύ μικρά για να συναινέσουν.
Αυτές οι αποφάσεις δεν πρέπει να λαμβάνονται από το κράτος ή από άλλους ιδιωτικούς φορείς, όπως οι εργοδότες.
Αυτό που είδα με τις υποχρεωτικές εντολές για τα εμβόλια ήταν ένα είδος αδρανοποίησης αυτής της αρχής της ενημερωμένης συναίνεσης, η οποία υπήρξε προπύργιο της ιατρικής δεοντολογίας του 20ού αιώνα και διατυπώθηκε στον Κώδικα της Νυρεμβέργης το 1947.
Μετά τις φρικαλεότητες που είδαμε στη γερμανική ιατρική κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπό το ναζιστικό καθεστώς, ο κόσμος απάντησε με τις δίκες της Νυρεμβέργης.
Στον απόηχο των δικών της Νυρεμβέργης, αναπτύξαμε τον Κώδικα της Νυρεμβέργης, ο οποίος δεν έχει δεσμευτική ισχύ νόμου, αλλά σίγουρα έχει ενημερώσει τους νόμους των περισσότερων πολιτισμένων εθνών σε όλο τον κόσμο.
Αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια της COVID είναι ότι αυτές οι συνήθεις προστασίες ανεστάλησαν στο πλαίσιο του νομικού μηχανισμού μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης που κηρύχθηκε.
Ακριβώς κατά τη διάρκεια του πολέμου,
και ακριβώς κατά τη διάρκεια κρίσεων, με πράγματα όπως πανδημίες ή
φυσικές καταστροφές, είναι πιο σημαντικό για εμάς να διατηρήσουμε τις βασικές ηθικές αρχές μας. Διότι σε συνηθισμένους καιρούς, συνήθως δεν μπαίνουμε στον πειρασμό να εγκαταλείψουμε αυτές τις αρχές.
Όταν η κοινωνία και η ζωή μας λειτουργούν καλά, δεν σκεφτόμαστε πολύ να παραβιάσουμε αυτές τις δοκιμασμένες και καλά θεμελιωμένες ηθικές αρχές.
Ακριβώς όταν βρισκόμαστε υπό πίεση, και ακριβώς όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση φόβου ή πανικού, μπαίνουμε πιο έντονα στον πειρασμό να εγκαταλείψουμε αυτές τις αρχές.
Αλλά γι’ αυτό ακριβώς υπάρχουν.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, κατά τη διάρκεια εκείνων των περιόδων, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να κρατάμε σταθερά αυτές τις αρχές και να μην τις πετάμε στη θάλασσα για χάρη της ευκολίας ή για χάρη ενός υποτιθέμενου παρόντος ή μελλοντικού μεγαλύτερου αγαθού που μπορεί να προκύψει ή να μην προκύψει στην πραγματικότητα.
Θα τολμούσα να πω ότι σε κάθε περίπτωση, ιστορικά, όταν εγκαταλείπουμε βασικές ηθικές και βασικές νομικές αρχές, αναπόφευκτα ακολουθεί η καταστροφή.
Ήμουν πολέμιος των υποχρεωτικών εντολών κατά τη διάρκεια της πανδημίας, επειδή ήμουν πολέμιος των υποχρεωτικών εντολών και πριν από την πανδημία, με βάση αυτό που πιστεύω, ότι είναι στέρεοι, δοκιμασμένοι στο χρόνο οι λόγοι ηθικής μεταχείρισης των ανθρώπων όταν είναι υποκείμενα ανθρώπινης έρευνας και ηθικής μεταχείρισης των ανθρώπων όταν πρόκειται για κλινικές ή ιατρικές παρεμβάσεις.
Jan Jekielek: Θέλω να τονίσω στους τηλεθεατές μας, σε περίπτωση που δεν γνωρίζουν ότι αυτή η συνέντευξη γίνεται με την επαγγελματική σας ιδιότητα, καθώς ήσασταν επικεφαλής του προγράμματος ιατρικής δεοντολογίας στο UC Irvine, και αυτό είναι το επίκεντρο των όσων διδάσκατε στους νέους ιατρούς.
Dr. Kheriaty: Ακριβώς.Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο και προτού πάρω την απόφαση να αμφισβητήσω νομικά την υποχρεωτική εντολή τους για τα εμβόλια στο δικαστήριο, προσπαθούσα να προβάλω το απαιτούμενο μάθημα ηθικής που διδάσκω σε όλους τους φοιτητές ιατρικής, εξετάζοντας το υλικό του προγράμματος σπουδών και τα θέματα που καλύπτω κάθε χρόνο, ξεκινώντας από πράγματα όπως η ενημερωμένη συγκατάθεση και μια συζήτηση για τη Νυρεμβέργη.
Τους μιλούσα επίσης για πράγματα όπως το ηθικό θάρρος.
Μπορεί
να βρίσκεστε στη βάση της ιεραρχίας του νοσοκομείου ως φοιτητής
ιατρικής, και έτσι υπάρχει μια διαφορά δύναμης, και μπορεί να είναι πραγματικά εκφοβιστικό να βγείτε έξω και να σηκώσετε την κόκκινη σημαία αν δείτε κάτι ανήθικο να συμβαίνει, αν εντοπίσετε κάτι που πρόκειται να βλάψει τους ασθενείς ή κάτι που προσκρούει στην ορθή ηθική πολιτική ή στο νόμο.
Αλλά εξακολουθείτε να έχετε την υποχρέωση να το κάνετε αυτό για χάρη της προστασίας των ασθενών.
Το καθήκον μας και η πίστη μας πρέπει πάντα να είναι προς τους ασθενείς που μας εμπιστεύονται.
Το πρωταρχικό μας καθήκον και η πρωταρχική μας πίστη δεν είναι προς το ίδρυμα ή το νοσοκομείο για το οποίο εργαζόμαστε.
Σίγουρα
δεν είναι προς το κράτος.( Μην ξεχνάμε οτι το κράτος διαχειρίζεται τα
της κοινωνίας, στην πραγματικότητα είναι αυτοί που διαχειρίζονται την
περιουσία μας.)
Δεν είμαστε το μακρύ χέρι της κρατικής πολιτικής.
Βρισκόμαστε εκεί για να θεραπεύουμε τους ασθενείς και οι ασθενείς είναι ευάλωτοι.
Είμαστε
εκεί, πρώτα απ’ όλα, για να τους προστατεύουμε και να διασφαλίζουμε ότι
δεν θα πάθουν κακό, και στη συνέχεια να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τους θεραπεύσουμε και να τους βοηθήσουμε ιατρικά.
Φανταζόμουν να κάνω τέτοιου είδους
συζητήσεις με φοιτητές ιατρικής, αν δεν είχα προσπαθήσει να συμπεριφερθώ
με αυτόν τον τρόπο στην επαγγελματική μου ζωή.
Έτσι, πίστευα ότι
ήταν σημαντικό όχι μόνο να στέκομαι όρθιος στην αίθουσα διαλέξεων και να
μιλάω για αυτές τις αρχές και να μιλάω για ηθικό θάρρος και ηθική ακεραιότητα,
αλλά πραγματικά να προσπαθήσω να τις ζήσω στις δικές μου πράξεις. Αυτό
ήταν το τελευταίο κομμάτι που χρειαζόμουν για να με πείσει ότι στη θέση
μου, δεν θα μπορούσα απλώς να αφήσω αυτή την πολιτική να περάσει αδιαμαρτύρητα.
Πηγή :
