Τι σχέση εχει ο Codex Alimentarius με τα επίσημα προτύπα
τροφίμων, την φθορίωση του νερού μας, με την σίτηση των ανθρώπων, τη
γενοκτονία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, και την Monsanto,
την εταιρεία που είναι υπεύθυνη για την προμήθεια γενετικώς
μεταλλαγμένων τροφίμων στον κόσμο, τι κοινό έχουν ολοι αυτοι; Υπάρχει
κάποια σύνδεση που συνδέει ολους αυτούς τους φαινομενικά διαφορετικούς
οργανισμούς μαζί; Ναι, υπάρχει. Στην πραγματικότητα, είναι τόσο άρρηκτη η
σύνδεση που ο διαχωρισμός τους είναι σχεδόν αδύνατος.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή με το Άουσβιτς και να συνδέσουμε τις τελείες.
Άουσβιτς
Το Άουσβιτς ήταν γνωστό ως «το δίκτυο στρατόπεδων συγκέντρωσης και εξόντωσης που είχαν κατασκευαστεί και λειτουργούσαν στην πολωνική περιοχή που είχε προσαρτηθεί από τη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.Ήταν το μεγαλύτερο από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (Wikipedia ). «
Το Άουσβιτς είχε επίσης ένα εργοστάσιο που ονομαζόταν IG Άουσβιτς:
Το
IG Άουσβιτς, που ιδρύθηκε στο Kattowitz στις 7 Απριλίου του 1941,
επρόκειτο να είναι το μεγαλύτερο εργοστάσιο χημικών στην Ανατολική
Ευρώπη και την ίδια στιγμή ένα δομικό στοιχείο στη διαδικασία του
«εκγερμανισμού» της περιοχής. Σύμφωνα με το σχέδιο, οι
εγκαταστάσεις παραγωγής χρησιμοποιούνταν για τον εφοδιασμό της αγοράς
της Ανατολικής Ευρώπης με πλαστικές ύλες σε καιρό ειρήνης, μετά τη χρήση
τους για την εν καιρώ πολέμου παραγωγής. Εκτός από
τους γερμανικής καταγωγής ειδικευμένους εργαζομένους και εξαναγκασμένους
εργάτες από όλη την Ευρώπη, ενας αυξημένος αριθμός των κρατουμένων από
το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς χρησιμοποιήθηκαν για την
ανάπτυξη του γιγαντιαίου εργοτάξιου στο Άουσβιτς. Το 1942 η IG Auschwitz έχτισε το δικό της εταιρικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, Buna / Monowitz. ( Wollheim Memorial )
Στην πραγματικότητα, η IG Άουσβιτς σχεδιάστηκε από τη πρώτη κιόλας στιγμή να είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο χημικό εργοστάσιο, παράγοντας, εκτός από Buna, υψηλής απόδοσης καυσίμων σε θείο (περιλαμβάνεται και η βενζίνη αεροπλάνων και μαζούτ για ναυτική χρήση), διάφορα πλαστικά, συνθετικές ίνες, σταθεροποιητές, ρητίνες , μεθανόλη, άζωτο, και τα φαρμακευτικά προϊόντα. (Wollheim Memorial )
Η IG Farben, η οποία αποτελείτο από την BASF, Bayer, και Hoechst (σήμερα γνωστή ως η Aventis), ηταν η ιδιοκτήτρια του IG Άουσβιτς. Ένας άνδρας που ονομάζεται Frits Ter Meer ήταν στο Διοικητικό Συμβούλιο της IG Farben από την ίδρυσή της, και ήταν υπεύθυνος για την IG Auschwitz. Η IG Auschwitz είχε μια άμεση σχέση με το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, στο μέτρο που χρησιμοποιούσε για καταναγκαστική εργασία τους κρατουμένους να εργαστούν στο εργοστάσιό της, καθώς επίσης και τους χρησιμοποιούσε ως πειραματόζωα .
Κατω από την καθοδήγηση του Frits ter Meers, η IG Farben χρησιμοποίησε ένα πρόγραμμα φθορίωσης για τον έλεγχο του πληθυσμού στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, σε κάθε συγκεκριμένη περιοχή, μέσω της μαζικής φαρμακευτικής αγωγής στα αποθέματα του πόσιμου νερού. «Με αυτή τη μέθοδο θα μπορούσαν να ελέγξουν τον πληθυσμό σε ολόκληρες περιοχές, μείωση του πληθυσμού με την φαρμακευτική αγωγή φθοριου(fluoride) στο νερό που θα παρήγαγε στειρότητα στις γυναίκες, και ούτω καθεξής. «( ShopUSI )
Ο Frits Ter Meer καταδικάστηκε τελικά στη Νυρεμβέργη με το αδίκημα της λεηλασίας και της δουλείας, αλλά η ποινή του μετριάστηκε και αυτό οφείλεται σε υψηλά ιστάμενους φίλους του.Ο Fritz στη συνέχεια πήγε και έγινε ένας από τους αρχιτέκτονες της Επιτροπής του Codex Alimentarius το 1962 / 3.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή με το Άουσβιτς και να συνδέσουμε τις τελείες.
Άουσβιτς
Το Άουσβιτς ήταν γνωστό ως «το δίκτυο στρατόπεδων συγκέντρωσης και εξόντωσης που είχαν κατασκευαστεί και λειτουργούσαν στην πολωνική περιοχή που είχε προσαρτηθεί από τη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.Ήταν το μεγαλύτερο από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (Wikipedia ). «
Το Άουσβιτς είχε επίσης ένα εργοστάσιο που ονομαζόταν IG Άουσβιτς:
Το
IG Άουσβιτς, που ιδρύθηκε στο Kattowitz στις 7 Απριλίου του 1941,
επρόκειτο να είναι το μεγαλύτερο εργοστάσιο χημικών στην Ανατολική
Ευρώπη και την ίδια στιγμή ένα δομικό στοιχείο στη διαδικασία του
«εκγερμανισμού» της περιοχής. Σύμφωνα με το σχέδιο, οι
εγκαταστάσεις παραγωγής χρησιμοποιούνταν για τον εφοδιασμό της αγοράς
της Ανατολικής Ευρώπης με πλαστικές ύλες σε καιρό ειρήνης, μετά τη χρήση
τους για την εν καιρώ πολέμου παραγωγής. Εκτός από
τους γερμανικής καταγωγής ειδικευμένους εργαζομένους και εξαναγκασμένους
εργάτες από όλη την Ευρώπη, ενας αυξημένος αριθμός των κρατουμένων από
το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς χρησιμοποιήθηκαν για την
ανάπτυξη του γιγαντιαίου εργοτάξιου στο Άουσβιτς. Το 1942 η IG Auschwitz έχτισε το δικό της εταιρικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, Buna / Monowitz. ( Wollheim Memorial )Στην πραγματικότητα, η IG Άουσβιτς σχεδιάστηκε από τη πρώτη κιόλας στιγμή να είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο χημικό εργοστάσιο, παράγοντας, εκτός από Buna, υψηλής απόδοσης καυσίμων σε θείο (περιλαμβάνεται και η βενζίνη αεροπλάνων και μαζούτ για ναυτική χρήση), διάφορα πλαστικά, συνθετικές ίνες, σταθεροποιητές, ρητίνες , μεθανόλη, άζωτο, και τα φαρμακευτικά προϊόντα. (Wollheim Memorial )
Η IG Farben, η οποία αποτελείτο από την BASF, Bayer, και Hoechst (σήμερα γνωστή ως η Aventis), ηταν η ιδιοκτήτρια του IG Άουσβιτς. Ένας άνδρας που ονομάζεται Frits Ter Meer ήταν στο Διοικητικό Συμβούλιο της IG Farben από την ίδρυσή της, και ήταν υπεύθυνος για την IG Auschwitz. Η IG Auschwitz είχε μια άμεση σχέση με το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, στο μέτρο που χρησιμοποιούσε για καταναγκαστική εργασία τους κρατουμένους να εργαστούν στο εργοστάσιό της, καθώς επίσης και τους χρησιμοποιούσε ως πειραματόζωα .
Κατω από την καθοδήγηση του Frits ter Meers, η IG Farben χρησιμοποίησε ένα πρόγραμμα φθορίωσης για τον έλεγχο του πληθυσμού στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, σε κάθε συγκεκριμένη περιοχή, μέσω της μαζικής φαρμακευτικής αγωγής στα αποθέματα του πόσιμου νερού. «Με αυτή τη μέθοδο θα μπορούσαν να ελέγξουν τον πληθυσμό σε ολόκληρες περιοχές, μείωση του πληθυσμού με την φαρμακευτική αγωγή φθοριου(fluoride) στο νερό που θα παρήγαγε στειρότητα στις γυναίκες, και ούτω καθεξής. «( ShopUSI )
Ο Frits Ter Meer καταδικάστηκε τελικά στη Νυρεμβέργη με το αδίκημα της λεηλασίας και της δουλείας, αλλά η ποινή του μετριάστηκε και αυτό οφείλεται σε υψηλά ιστάμενους φίλους του.Ο Fritz στη συνέχεια πήγε και έγινε ένας από τους αρχιτέκτονες της Επιτροπής του Codex Alimentarius το 1962 / 3.
Codex Alimentarius
Ο Codex δημιουργήθηκε από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ). Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Codex:
Η Επιτροπή του Codex Alimentarius δημιουργήθηκε το 1963 από τον FAO και τον ΠΟΥ για την ανάπτυξη προτύπων για τα τρόφιμα, τις κατευθυντήριες γραμμές και σχετικά κείμενα όπως κώδικες πρακτικής στο πλαίσιο του κοινου προγράμματος FAO / WHO Food Standards πρόγραμμα. Οι κύριοι στόχοι αυτού του προγράμματος είναι η προστασία της υγείας των καταναλωτών, η διασφάλιση δίκαιων εμπορικών πρακτικών στο εμπόριο τροφίμων, και η προώθηση του συντονισμού όλων των προτύπων για τα τρόφιμα έργο των διεθνών κυβερνητικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων. ( Codex Alimentarius )
Η Επιτροπή του Codex Alimentarius υλοποιεί τα Πρότυπα με μεικτή επιτροπή εμπειρογνωμόνων FAO / WHO Food Program, σκοπός της οποίας είναι η προστασία της υγείας των καταναλωτών και η διασφάλιση δίκαιων πρακτικών στο εμπόριο τροφίμων. ( Βιολογικά Καταναλωτές )
Με άλλα λόγια, υπό την αιγίδα της «προστασία της δημόσιας υγείας και την διασφάλιση δίκαιων πρακτικών εμπορίου», η μεικτή επιτροπή εμπειρογνωμόνων FAO / WHO του Προγράματος Food Standards υλοποιείται από την Επιτροπή του Codex Alimentarius. Ο FAO και ο ΠΟΥ, βάζει τα πρότυπα, και η Επιτροπή του Κώδικα τα εφαρμόζει. Όλα τα μέλη του ΟΗΕ υποχρεούνται να συμμορφώνονται με αυτά τα πρότυπα.
Έτσι, τι σχέση εχει να κάνει ο Codex με την φθορίωση, και πόσο θα μπορούσε ένα πρόγραμμα μαζικής φθορίωσης να υλοποιηθεί χωρίς τη γνώση ή την συγκατάθεσή μας, στο πλαίσιο κατευθυντήριων γραμμών του Codex;
Η απάντηση είναι -οτι ο WHO έχει ήδη καθορίσει ότι το φθόριο θα πρέπει να συμπεριληφθεί στα τρόφιμά μας και στην παροχή νερού, διότι είναι «αναγκαίο για τη δημόσια υγεία:»
Πολλές χώρες που είναι σήμερα σε μια φάση μετάβασης στην διατροφή δεν έχουν επαρκή έκθεση σε φθόριο. Θα πρέπει να υπάρξει προώθηση επαρκούς έκθεσης στο φθόριο μέσω των κατάλληλων οχημάτων, για παράδειγμα, οικονομικά προσιτές οδοντόκρεμες, το νερό, το αλάτι και το γάλα. Είναι ευθύνη των εθνικών υγειονομικών αρχών να διασφαλίσουν την εφαρμογή των εφικτών προγραμμάτων φθορίου για τη χώρα τους. Έρευνα σχετικά με το αποτέλεσμα των εναλλακτικών κοινοτικών προγραμμάτων φθορίου θα πρέπει να ενθαρρυνθεί.
Εδώ είναι το έγγραφο αναφοράς:
Δίαιτα, Διατροφή, και πρόληψη των χρόνιων παθήσεων PDF
[
Το 1994 η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, με επιτροπή εμπειρογνωμόνων πρότεινε ένα επίπεδο φθορίου 0,5 με 1,0 mg / L (χιλιοστόγραμμα ανά λίτρο) ( Wikipedia )
Επί του παρόντος, σύμφωνα με την οδηγία του ΠΟΥ για την φθορίωση του νερού, του αλατιού και του γάλατος ποικίλλει από χώρα σε χώρα. Η φθορίωση του νερού έχει εισαχθεί σε διαφορετικό βαθμό σε πολλές χώρες. Προβολή κάθε χώρας ΕΔΩ . Ένα ενδιαφέρον γεγονός που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι το πόσιμο νερό σε οποιοδήποτε μέρος της Γερμανίας δεν περιέχει φθόριο. Είναι απλή σύμπτωση το γεγονός ότι ένας από τους ιδρυτές της Επιτροπής του Codex Alimentarius συνέβη ακριβώς να είναι υπεύθυνος για το πρόγραμμα φθορίωσης του νερού στο Άουσβιτς, και ότι η Γερμανία είναι κατά κάποιον τρόπο απαλλαγμένη από την φθορίωση; Ή, μήπως ξέρουν κάτι που εμείς δεν ξερουμε.
Η παραπλανηση της Δημόσιας Φθορίωσης
Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι το πρόγραμμα φθορίωσης του νερού εισήχθει σε μας σαν την «θεραπεία για τις οδοντικές νόσους» και την θεραπεία για τις κοιλότητες (κουφάλες). Αυτό είναι καθαρή προπαγάνδα και έχει συζητηθεί στα έγγραφα της ίδιας της EPA, η οποία κατατάσει το φθόριο στη λίστα των λοιμωδών ρύπων καθώς και σε αμέτρητες άλλες επαγγελματικές δημοσιεύσεις. Ωστόσο, το πρόγραμμα μαζικής φθορίωσης του νερού συνεχίζεται, με αποτέλεσμα τα τρόφιμα και τα υγρά που χρησιμοποιούν αυτό το μολυσμένο νερό να περιέχουν επίσης φθόριο.
Σύμφωνα με το CDC:
» Το φθοριωμένο νερό διαχέεται σε όλο τον πληθυσμό των κατοίκων των μη φθοριωμένων κοινοτήτων, καταναλώνοντας όλο και περισσότερο τα τρόφιμα και τα ποτά επεξεργασίας και εμφιάλωσης των φθοριωμένων κοινοτήτων. Έτσι, πολλά άτομα που διαμένουν σε μη φθοριωμένες κοινότητες έχουν ωφεληθεί από τις πολιτικές της φθορίωσης ».
Αυτό ονομάζεται «ανάπτυξη της δυνατότητας φθοριώσης.» ( CDC )
Έτσι βλέπετε, οτι η χώρα μας (Αμερική) έχει συμμορφωθεί με την πολιτική φθορίωσης των Ηνωμένων Έθνων / ΠΟΥ / FAO / Codex και εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε ακόμη τίποτα. Ακριβώς όπως οι κρατούμενοι στο Άουσβιτς πιθανότατα δεν γνώριζαν ότι επρόκειτο να υποβληθούν σε ένα πρόγραμμα φθορίωσης και να δηλητηριαστούν με το νερό τους έως ότου ήταν πολύ αργά. Εάν τα τρόφιμα παράγονται με χρήση φθοριωμένου νερού, τότε περιέχουν φθόριο. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να μολύνετε το νερό, και το κύκλωμα των τροφίμων φροντίζει για τα υπόλοιπα.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει πόσο » συμμόρφωμενές» είναι οι ΗΠΑ: εκατοστιαίο ποσοστο του πληθυσμού των ΗΠΑ σε φθόριο
Και αν κάποιοι από εσάς ακόμη αναρωτιούνται αν ακολουθούμε πραγματικά τις εντολές του Codex, να μην αναρωτιούνται πλέον. Πολλοί δεν το γνωρίζουν αυτό, αλλά ο «Codex» αποτελείται ήδη από 300 περίπου επίσημα πρότυπα για τα τρόφιμα, μερικά από τα οποία έχουν «παγκόσμια δράση», δεδομένου ότι είναι ήδη από το 1966 ( Rath Foundation). Γι ‘αυτό δεν θα πρέπει να έρθει ως μια μεγάλη έκπληξη η ανακάλυψη ότι η φθορίωση είναι ακριβώς μια άλλη πτυχή αυτού του προγράμματος.Η σύνδεση με την Mονσάντο
Ο Codex δημιουργήθηκε από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ). Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Codex:
Η Επιτροπή του Codex Alimentarius δημιουργήθηκε το 1963 από τον FAO και τον ΠΟΥ για την ανάπτυξη προτύπων για τα τρόφιμα, τις κατευθυντήριες γραμμές και σχετικά κείμενα όπως κώδικες πρακτικής στο πλαίσιο του κοινου προγράμματος FAO / WHO Food Standards πρόγραμμα. Οι κύριοι στόχοι αυτού του προγράμματος είναι η προστασία της υγείας των καταναλωτών, η διασφάλιση δίκαιων εμπορικών πρακτικών στο εμπόριο τροφίμων, και η προώθηση του συντονισμού όλων των προτύπων για τα τρόφιμα έργο των διεθνών κυβερνητικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων. ( Codex Alimentarius )
Η Επιτροπή του Codex Alimentarius υλοποιεί τα Πρότυπα με μεικτή επιτροπή εμπειρογνωμόνων FAO / WHO Food Program, σκοπός της οποίας είναι η προστασία της υγείας των καταναλωτών και η διασφάλιση δίκαιων πρακτικών στο εμπόριο τροφίμων. ( Βιολογικά Καταναλωτές )
Με άλλα λόγια, υπό την αιγίδα της «προστασία της δημόσιας υγείας και την διασφάλιση δίκαιων πρακτικών εμπορίου», η μεικτή επιτροπή εμπειρογνωμόνων FAO / WHO του Προγράματος Food Standards υλοποιείται από την Επιτροπή του Codex Alimentarius. Ο FAO και ο ΠΟΥ, βάζει τα πρότυπα, και η Επιτροπή του Κώδικα τα εφαρμόζει. Όλα τα μέλη του ΟΗΕ υποχρεούνται να συμμορφώνονται με αυτά τα πρότυπα.
Έτσι, τι σχέση εχει να κάνει ο Codex με την φθορίωση, και πόσο θα μπορούσε ένα πρόγραμμα μαζικής φθορίωσης να υλοποιηθεί χωρίς τη γνώση ή την συγκατάθεσή μας, στο πλαίσιο κατευθυντήριων γραμμών του Codex;
Η απάντηση είναι -οτι ο WHO έχει ήδη καθορίσει ότι το φθόριο θα πρέπει να συμπεριληφθεί στα τρόφιμά μας και στην παροχή νερού, διότι είναι «αναγκαίο για τη δημόσια υγεία:»
Πολλές χώρες που είναι σήμερα σε μια φάση μετάβασης στην διατροφή δεν έχουν επαρκή έκθεση σε φθόριο. Θα πρέπει να υπάρξει προώθηση επαρκούς έκθεσης στο φθόριο μέσω των κατάλληλων οχημάτων, για παράδειγμα, οικονομικά προσιτές οδοντόκρεμες, το νερό, το αλάτι και το γάλα. Είναι ευθύνη των εθνικών υγειονομικών αρχών να διασφαλίσουν την εφαρμογή των εφικτών προγραμμάτων φθορίου για τη χώρα τους. Έρευνα σχετικά με το αποτέλεσμα των εναλλακτικών κοινοτικών προγραμμάτων φθορίου θα πρέπει να ενθαρρυνθεί.
Εδώ είναι το έγγραφο αναφοράς:
Δίαιτα, Διατροφή, και πρόληψη των χρόνιων παθήσεων PDF
[
Το 1994 η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, με επιτροπή εμπειρογνωμόνων πρότεινε ένα επίπεδο φθορίου 0,5 με 1,0 mg / L (χιλιοστόγραμμα ανά λίτρο) ( Wikipedia )
Επί του παρόντος, σύμφωνα με την οδηγία του ΠΟΥ για την φθορίωση του νερού, του αλατιού και του γάλατος ποικίλλει από χώρα σε χώρα. Η φθορίωση του νερού έχει εισαχθεί σε διαφορετικό βαθμό σε πολλές χώρες. Προβολή κάθε χώρας ΕΔΩ . Ένα ενδιαφέρον γεγονός που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι το πόσιμο νερό σε οποιοδήποτε μέρος της Γερμανίας δεν περιέχει φθόριο. Είναι απλή σύμπτωση το γεγονός ότι ένας από τους ιδρυτές της Επιτροπής του Codex Alimentarius συνέβη ακριβώς να είναι υπεύθυνος για το πρόγραμμα φθορίωσης του νερού στο Άουσβιτς, και ότι η Γερμανία είναι κατά κάποιον τρόπο απαλλαγμένη από την φθορίωση; Ή, μήπως ξέρουν κάτι που εμείς δεν ξερουμε.
Η παραπλανηση της Δημόσιας Φθορίωσης
Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι το πρόγραμμα φθορίωσης του νερού εισήχθει σε μας σαν την «θεραπεία για τις οδοντικές νόσους» και την θεραπεία για τις κοιλότητες (κουφάλες). Αυτό είναι καθαρή προπαγάνδα και έχει συζητηθεί στα έγγραφα της ίδιας της EPA, η οποία κατατάσει το φθόριο στη λίστα των λοιμωδών ρύπων καθώς και σε αμέτρητες άλλες επαγγελματικές δημοσιεύσεις. Ωστόσο, το πρόγραμμα μαζικής φθορίωσης του νερού συνεχίζεται, με αποτέλεσμα τα τρόφιμα και τα υγρά που χρησιμοποιούν αυτό το μολυσμένο νερό να περιέχουν επίσης φθόριο.
Σύμφωνα με το CDC:
» Το φθοριωμένο νερό διαχέεται σε όλο τον πληθυσμό των κατοίκων των μη φθοριωμένων κοινοτήτων, καταναλώνοντας όλο και περισσότερο τα τρόφιμα και τα ποτά επεξεργασίας και εμφιάλωσης των φθοριωμένων κοινοτήτων. Έτσι, πολλά άτομα που διαμένουν σε μη φθοριωμένες κοινότητες έχουν ωφεληθεί από τις πολιτικές της φθορίωσης ».
Αυτό ονομάζεται «ανάπτυξη της δυνατότητας φθοριώσης.» ( CDC )
Έτσι βλέπετε, οτι η χώρα μας (Αμερική) έχει συμμορφωθεί με την πολιτική φθορίωσης των Ηνωμένων Έθνων / ΠΟΥ / FAO / Codex και εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε ακόμη τίποτα. Ακριβώς όπως οι κρατούμενοι στο Άουσβιτς πιθανότατα δεν γνώριζαν ότι επρόκειτο να υποβληθούν σε ένα πρόγραμμα φθορίωσης και να δηλητηριαστούν με το νερό τους έως ότου ήταν πολύ αργά. Εάν τα τρόφιμα παράγονται με χρήση φθοριωμένου νερού, τότε περιέχουν φθόριο. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να μολύνετε το νερό, και το κύκλωμα των τροφίμων φροντίζει για τα υπόλοιπα.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει πόσο » συμμόρφωμενές» είναι οι ΗΠΑ: εκατοστιαίο ποσοστο του πληθυσμού των ΗΠΑ σε φθόριο
Και αν κάποιοι από εσάς ακόμη αναρωτιούνται αν ακολουθούμε πραγματικά τις εντολές του Codex, να μην αναρωτιούνται πλέον. Πολλοί δεν το γνωρίζουν αυτό, αλλά ο «Codex» αποτελείται ήδη από 300 περίπου επίσημα πρότυπα για τα τρόφιμα, μερικά από τα οποία έχουν «παγκόσμια δράση», δεδομένου ότι είναι ήδη από το 1966 ( Rath Foundation). Γι ‘αυτό δεν θα πρέπει να έρθει ως μια μεγάλη έκπληξη η ανακάλυψη ότι η φθορίωση είναι ακριβώς μια άλλη πτυχή αυτού του προγράμματος.Η σύνδεση με την Mονσάντο
Η
Monsanto, Cargill, BASF, Bayer, και η Aventis (ή IG Farben) είναι όλες
σε συνεργασία κάτω από τη σημαία Crop Science (Επιστημονική Σοδειά).
Είναι συνεργάτες με διάφορους τρόπους, όπως:
BASF Plant Science και Monsanto επεκτείνουν τη συνεργασία τους για τη μεγιστοποίηση της απόδοσης των καλλιεργειών.
Η Monsanto, και η Bayer συνεργάζονται στην ανοχή για τα ζιζανιοκτόνα
Συγχωνεύσεις και εξαγορές
Monsanto και Cargill συνεργάζονται
Η Monsanto και η Cargill είναι μία 50/50 εταιρική επιχείρηση. Η Monsanto παράγει τους σπόρους, οι οποίοι παράγουν τις καλλιέργειες, και η Cargill παράγει το λίπασμα.
Η Cargill, επίσης, συμβαίνει ακριβώς να είναι υπεύθυνη για το 70-75% των επικίνδυνων αποβλήτων το hydrofluosilicic οξύ που χρησιμοποιείται σε προγράμματα φθορίωσης. ( φθόριο Δίκτυο Δράσης )
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ θεωρεί ότι η βασική χημική σύνθεση του hydrofluosilicic οξύ,ειναι ένα τοξικό απόβλητο , και για το φθόριο το ίδιο όταν πετιέται στη παροχή νερού.
Λόγω της προφανής ενδιαφέρουσας πτυχής αυτής της «πολιτικής διάθεσης αποβλήτων», υπήρξε φυσικά αρκετή περιέργεια σχετικά με την ασφάλεια αυτής της πρακτικής στην δημόσια υγεία.Προφανώς, όμως, δεν υπάρχουν μελέτες ασφάλειας για την κυβέρνηση που διατίθενται σήμερα για το fluosilicic οξύ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση στηρίζει την πολιτική της φθορίωσης τους στην υπόθεση ότι δεν υπάρχει χημική διαφορά, μετά την αραίωση στην παροχή νερού, μεταξύ της φαρμακευτικής ποιότητας του φθοριούχου νατριού και του βιομηχανικού οξέος του hydrofluosilicic οξύ. ( Το φθόριο Δίκτυο Δράσης )
Το Όρεγκον, το οποίο είναι πολύ χαμηλά στον κατάλογο φθορίωσης μόνο 19,4% φθορίωση, προσπαθεί να αυξήσει το επίπεδο σημαντικά. Το 2007,με το νομοσχέδιο ΗΒ 3099 ,νομοσχέδιο για τη φθορίωση του νερού, απαιτούσε από τους προμηθευτές νερού της κοινότητας να εξυπηρετήσουν περισσότερα από 10.000 άτομα για μια «άριστη φθοριώση.» Ευτυχώς, δεν πέρασε. Αν περάσει, θααυξηθουν τα επίπεδα φθορίου στο Όρεγκον κατά 68% . Καλό για την Cargill και την Mοσάντο, κακό για εμάς.
Λόγοι για να μην φθοριώνεται το νερο
Η ακόλουθη μερική λίστα καταρτίζεται από τον κατάλογο Alert Φθόριο :
Το φθόριο είναι ένα αθροιστικό δηλητήριο.
Χρωμοσωμική βλάβη
Νεφρά
Εγκέφαλος
Aλτσχάιμερ
Αρουραίοι που έλαβαν φθόριο πριν από την γέννηση ανέπτυξαν υπερκινητική συμπεριφορά. Οι δόσεις όταν δινόνταν μετά τη γέννηση έδειξαν μείωση της δραστηριότητας υπο-δραστηριότητα ή το σύνδρομο του «αραχτός του καναπέ» ) Μείωση του IQ
Πρόωρη έναρξη της εφηβείας
Επηρεάζει τον θυρεοειδή αδένα
Αρθρίτιδα
Καρκίνος
Υπογονιμότητα
Βλάβη στα οστά – τα κάνει εύθραυστα
BASF Plant Science και Monsanto επεκτείνουν τη συνεργασία τους για τη μεγιστοποίηση της απόδοσης των καλλιεργειών.
Η Monsanto, και η Bayer συνεργάζονται στην ανοχή για τα ζιζανιοκτόνα
Συγχωνεύσεις και εξαγορές
Monsanto και Cargill συνεργάζονται
Η Monsanto και η Cargill είναι μία 50/50 εταιρική επιχείρηση. Η Monsanto παράγει τους σπόρους, οι οποίοι παράγουν τις καλλιέργειες, και η Cargill παράγει το λίπασμα.
Η Cargill, επίσης, συμβαίνει ακριβώς να είναι υπεύθυνη για το 70-75% των επικίνδυνων αποβλήτων το hydrofluosilicic οξύ που χρησιμοποιείται σε προγράμματα φθορίωσης. ( φθόριο Δίκτυο Δράσης )
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ θεωρεί ότι η βασική χημική σύνθεση του hydrofluosilicic οξύ,ειναι ένα τοξικό απόβλητο , και για το φθόριο το ίδιο όταν πετιέται στη παροχή νερού.
Λόγω της προφανής ενδιαφέρουσας πτυχής αυτής της «πολιτικής διάθεσης αποβλήτων», υπήρξε φυσικά αρκετή περιέργεια σχετικά με την ασφάλεια αυτής της πρακτικής στην δημόσια υγεία.Προφανώς, όμως, δεν υπάρχουν μελέτες ασφάλειας για την κυβέρνηση που διατίθενται σήμερα για το fluosilicic οξύ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση στηρίζει την πολιτική της φθορίωσης τους στην υπόθεση ότι δεν υπάρχει χημική διαφορά, μετά την αραίωση στην παροχή νερού, μεταξύ της φαρμακευτικής ποιότητας του φθοριούχου νατριού και του βιομηχανικού οξέος του hydrofluosilicic οξύ. ( Το φθόριο Δίκτυο Δράσης )
Το Όρεγκον, το οποίο είναι πολύ χαμηλά στον κατάλογο φθορίωσης μόνο 19,4% φθορίωση, προσπαθεί να αυξήσει το επίπεδο σημαντικά. Το 2007,με το νομοσχέδιο ΗΒ 3099 ,νομοσχέδιο για τη φθορίωση του νερού, απαιτούσε από τους προμηθευτές νερού της κοινότητας να εξυπηρετήσουν περισσότερα από 10.000 άτομα για μια «άριστη φθοριώση.» Ευτυχώς, δεν πέρασε. Αν περάσει, θααυξηθουν τα επίπεδα φθορίου στο Όρεγκον κατά 68% . Καλό για την Cargill και την Mοσάντο, κακό για εμάς.
Λόγοι για να μην φθοριώνεται το νερο
Η ακόλουθη μερική λίστα καταρτίζεται από τον κατάλογο Alert Φθόριο :
Το φθόριο είναι ένα αθροιστικό δηλητήριο.
Χρωμοσωμική βλάβη
Νεφρά
Εγκέφαλος
Aλτσχάιμερ
Αρουραίοι που έλαβαν φθόριο πριν από την γέννηση ανέπτυξαν υπερκινητική συμπεριφορά. Οι δόσεις όταν δινόνταν μετά τη γέννηση έδειξαν μείωση της δραστηριότητας υπο-δραστηριότητα ή το σύνδρομο του «αραχτός του καναπέ» ) Μείωση του IQ
Πρόωρη έναρξη της εφηβείας
Επηρεάζει τον θυρεοειδή αδένα
Αρθρίτιδα
Καρκίνος
Υπογονιμότητα
Βλάβη στα οστά – τα κάνει εύθραυστα
Αν κάποιος θέλει το φθόριο, τότε αφήστε τον / την πάρει. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Αλλά βίαια να προμηθεύεις αυτό το δηλητήριο σε ένα ανυποψίαστο και απρόθυμο λαό, χωρίς προηγούμενη γνώση ή συγκατάθεση είναι εγκληματικό. Δεν είμαστε φυλακισμένοι στο Άουσβιτς …. Ακόμα.
ΠΗΓΗ
————————————————————————–
@episthmi Το φθόριο δίνονταν στους κρατουμένους του Άουσβιτς με σκοπό να
τους κρατούν σε κατατονία ώστε να μπορούν να τους διαχειρίζονται
εύκολα.
Στην Ελλάδα η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ γράφει :
”Γνώριζα ότι από 2ετίας περίπου, κατάφεραν δυστυχώς και «πέρασαν» και
στην Ελλάδα την φθορίωση του πόσιμου νερού. Αυτό που δεν ήξερα με
βεβαιότητα (γιατί οι πληροφορίες ήταν αντικρουόμενες), ήταν το αν έχει
ήδη αρχίσει να πραγματοποιείται. Αυτό, μέχρι….. προχθές, που το
επιβεβαίωσα από επίσημα χείλη (χωρίς ακόμα να μάθω αν γίνεται σε όλη την
επικράτεια).”
Για την αποφυγή της φθορίωσης του νερού είναι σημαντικό να μην πουληθούν οι εταιρείες αυτές Κοινής Ωφέλειας στον ιδιωτικό τομέα αν και το Συνδρομο του Καναπέ σαρώνει τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα.
Επιμέλεια μετάφρασης
Ευαγγέλου Μαριάννα
Βιοχημικός Μsc
Πηγή : https://fytro.wordpress.com/2012/04/22/%ce%bf-co dex-%cf%84%ce%bf-%cf%86%ce%b8%cf%8c%cf%81%ce%b9 %ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%ce%bf%cf%85%cf%83%ce %b2%ce%b9%cf%84%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce% b7-%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b4%ce%b5%cf%83%ce%b7/
https://ygeiaerwtaspsyxikhygeia.blogspot.com/
- Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του
περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει
ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που
ισχύουν στην Ελλάδα.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση
της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων,
παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι
απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς
απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’
οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
