Η παγκόσμια στιγμή του νερού έφτασε, δηλώνει με χαρά το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στη σελίδα του Global Water Initiative, αναφερόμενο στην επερχόμενη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το νερό. Ο ιστότοπος πρέπει να είναι παρωχημένος, επειδή η διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών ήρθε και παρήλθε…
Τον Μάρτιο του 2023, πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το νερό, την οποία συνδιοργάνωσαν οι κυβερνήσεις της Ολλανδίας και του Τατζικιστάν. Είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται αυτό το συνέδριο μετά από 46 χρόνια. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή το 1977.
“Ελπίζουμε ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια “στιγμή του Παρισιού” για το νερό – με αποτελέσματα τόσο κρίσιμα για το νερό, όσο η Συμφωνία του Παρισιού για τη δράση για το κλίμα”, δήλωσαν οι Henk Ovink και Sulton Rahimzoda.
Ο Ovink είναι ο Ειδικός Απεσταλμένος για Διεθνείς Υποθέσεις Υδάτων του Βασιλείου της Ολλανδίας. Ο Rahimzoda είναι ο Ειδικός Απεσταλμένος του Προέδρου της Δημοκρατίας του Τατζικιστάν στους ηγέτες του Συνασπισμού για το Νερό και το Κλίμα.
Στον ιστότοπο της Διάσκεψης, τα Ηνωμένα Έθνη σημειώνουν: “Το νερό είναι ένας παράγοντας διαπραγμάτευσης για τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης… Αλλά η πρόοδός μας όσον αφορά τους στόχους που σχετίζονται με το νερό παραμένει ανησυχητικά εκτός τροχιάς, θέτοντας σε κίνδυνο ολόκληρη την ατζέντα για τη βιώσιμη ανάπτυξη”. Ονομάζει το έργο του “Ενώνοντας τον κόσμο για το νερό”.
Η ίδια ιστοσελίδα παρουσιάζει ένα κατάλληλα δραματικό απόσπασμα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες:
 |
Με επίσημο τίτλο “Η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Ενδιάμεση Ολοκληρωμένη Ανασκόπηση της Εφαρμογής των Στόχων της Διεθνούς Δεκαετίας Δράσης “Νερό για την Αειφόρο Ανάπτυξη”, (2018-2028)”, η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το νερό είχε στόχο να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη την παγκόσμια κρίση νερού και να αποφασίσει για δράση για την επίτευξη διεθνώς συμφωνημένων στόχων που σχετίζονται με το νερό.
Λοιπόν, αυτός ήταν ο στόχος όπως αναφέρεται σε ένα άρθρο των Ovink και Rahimzoda και δημοσιεύτηκε από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) τον Μάρτιο του 2023, μια εβδομάδα πριν από την έναρξη του συνεδρίου. Αλλά σύμφωνα με μια συνέντευξη Τύπου του WEF που πραγματοποιήθηκε έξι μήνες νωρίτερα, δεν λένε την αλήθεια.
Το WEF διοργάνωσε συνέντευξη Τύπου για να δρομολογήσει την Παγκόσμια Επιτροπή για την Οικονομία του Νερού κατά την ετήσια συνεδρίασή του για το 2022. Σε αυτή τη συνέντευξη Τύπου, ένας από τους προέδρους της Επιτροπής φανέρωσε το γιατί επικεντρώνονταν στην παροχή νερού του κόσμου.
Η πρώτη ένδειξη είναι κάτι που έγραψε το WEF σχετικά με την έναρξη στη σύνοψη στην κορυφή του άρθρου των Ovink και Rahimzoda:
“Η Παγκόσμια Επιτροπή για την Οικονομία του Νερού, που ξεκίνησε στην ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ το 2022, θα αναφέρει τρόπους που αλλάζουν το παιχνίδι ως προς την εκτίμηση και διαχείριση του νερού ως κοινό αγαθό”.
Η φράση κλειδί είναι το “κοινό αγαθό”.
Το “κοινό αγαθό” είναι ένας κολεκτιβιστικός όρος που χρησιμοποιείται για τον κοινωνικό έλεγχο. Ο κολεκτιβισμός παίρνει πολλές μορφές: σοσιαλισμός, φασισμός, ναζισμός ή εθνικοσοσιαλισμός, κρατισμός πρόνοιας και κομμουνισμός. Όπως είπε ο Γερμανός Ναζί πολιτικός Χέρμαν Γκέρινγκ, η υψηλότερη αρχή του ναζισμού είναι ότι “το κοινό αγαθό προηγείται του ιδιωτικού αγαθού”.
Στον σοσιαλισμό, μια άρχουσα τάξη διανοουμένων, γραφειοκρατών και κοινωνικών σχεδιαστών αποφασίζει τι θέλουν οι άνθρωποι ή τι είναι καλό για την κοινωνία και στη συνέχεια χρησιμοποιούν την καταναγκαστική εξουσία του κράτους για να ρυθμίσουν, να φορολογήσουν και να αναδιανείμουν τον πλούτο όσων εργάζονται για τα προς το ζην. Με άλλα λόγια, ο σοσιαλισμός είναι μια μορφή νομιμοποιημένης κλοπής, σύμφωνα με το Κέντρο Ashbrook του Πανεπιστημίου Ashland.
Τη συνέντευξη Τύπου του WEF παραχώρησαν ο Alem Tedeneke και τρεις από τους τέσσερις συμπροέδρους της Επιτροπής του WEF: η καθηγήτρια Mariana Mazzucato, ιδρυτική διευθύντρια του UCL Institute for Innovation and Public Purpose, ο καθηγητής Johan Rockström, Διευθυντής του Ινστιτούτου Πότσνταμ για την Έρευνα Κλιματικών Επιπτώσεων και ο Tharman Shanmugaratnam, Πρόεδρος της Σιγκαπούρης.
Τον Μάρτιο του 2023, μια εβδομάδα πριν από τη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το νερό, η Επιτροπή δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο “Turning The Tide: A Call To Collective Action”. Την ώρα της συνέντευξης Τύπου, πριν από τη δημοσίευσή της, το WEF ισχυρίστηκε ευθαρσώς ότι “η έκθεση και το σχέδιο δράσης θα αναδιαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε, εκτιμάμε και διαχειριζόμαστε το νερό στον υπόλοιπο του 21ου αιώνα”.
Αυτό που είναι ενδιαφέρον για αυτή τη συνέντευξη Τύπου είναι αυτό που είπε η Mazzucato για το πώς προέκυψε η “παγκόσμια κρίση νερού”.
Ο Shanmugaratnam είχε πει ότι “η κρίση του νερού και η κλιματική κρίση” συμβαδίζουν και ότι ήταν απαραίτητη μια αλλαγή σκέψης. “Η ισότητα είναι το συμφέρον όλων, το προσωπικό συμφέρον όλων παντού στον κόσμο”.
Η Mazzucato παρενέβη, καθώς ήθελε να προσθέσει κάτι με βάση αυτό που μόλις είχε ειπωθεί:
“Αυτό ισχύει φυσικά και με την Covid, σωστά; Είμαστε όλοι τόσο υγιείς, όσο ο γείτονάς μας είναι στο δρόμο μας και στην πόλη μας και στην περιοχή μας και στο έθνος μας και παγκοσμίως”.
“Και το λύσαμε; Δηλαδή, καταφέραμε πραγματικά να εμβολιάσουμε τους πάντες στον κόσμο; Όχι”.
“Λοιπόν, τονίζοντας το νερό ως παγκόσμιο αγαθό και τι σημαίνει να δουλεύουμε μαζί και να το δούμε τόσο έξω από αυτό το είδος της προοπτικής των παγκόσμιων αγαθών, αλλά και από την προοπτική του προσωπικού συμφέροντος, γιατί έχει αυτόν τον παραλληλισμό”.
“Δεν είναι μόνο σημαντικό, αλλά είναι επίσης σημαντικό γιατί δεν καταφέραμε να λύσουμε αυτά τα προβλήματα, αλλά τα οποία είχαν παρόμοια χαρακτηριστικά και το νερό είναι κάτι που οι άνθρωποι καταλαβαίνουν”.
“Ξέρετε, η κλιματική αλλαγή είναι λίγο αφηρημένη. Κάποιοι το καταλαβαίνουν πολύ καλά, κάποιοι το καταλαβαίνουν λίγο, κάποιοι απλά δεν το καταλαβαίνουν”.
“Το νερό, το κάθε παιδί ξέρει πόσο σημαντικό είναι να έχει νερό – όταν παίζεις ποδόσφαιρο και διψάς, χρειάζεσαι νερό. Έτσι, υπάρχει επίσης κάτι σχετικά με το να λάβουμε την πραγματική δέσμευση των πολιτών γύρω από αυτό και πραγματικά κατά κάποιο τρόπο να πειραματιστούμε με αυτήν την έννοια του κοινού αγαθού. Μπορούμε πραγματικά να πετύχουμε αυτήν την φορά με τρόπους που έχουμε αποτύχει παταγωδώς άλλες φορές; Και ας ελπίζουμε ότι δεν θα συνεχίσουμε να αποτυγχάνουμε στα άλλα πράγματα, αλλά τέλος πάντων”.
Σημείωση: Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν άκουσα ολόκληρη τη συνέντευξη Τύπου. Το να ακούτε ή να διαβάζετε πάρα πολύ από τις ψυχοφθόρες συνεδριάσεις του WEF δεν είναι καλό για την ψυχική ευημερία κανενός. Αλλά, εάν το επιλέξετε, μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη τη συνέντευξη τύπου παρακάτω, η οποία ρυθμισμένη για να ξεκινήσει με τις παρατηρήσεις που σημειώθηκαν παραπάνω.
Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ: Συνέντευξη Τύπου | The New Economics of Water – Launch of Global Commission | Νταβός | WEF2022 (31 λεπτά)
Λοιπόν, ορίστε. Επειδή η “κρίση της Covid” και η “κλιματική κρίση” απέτυχαν να επιτύχουν αυτό που είχαν σχεδιάσει, οι παγκοσμιοποιητές αναζητούν μια άλλη παγκόσμια απειλή, που θα κάνει τους παγκόσμιους πληθυσμούς να γονατίσουν, “για το κοινό αγαθό” – μια παγκόσμια κρίση νερού.
Θυμόμαστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Προέδρου της Λέσχης της Ρώμης (1984–1990), του Alexander King το 1991 “Η Πρώτη Παγκόσμια Επανάσταση”:
Αναζητώντας έναν νέο εχθρό που θα μας ενώσει, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η ρύπανση, η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η έλλειψη νερού, η πείνα και τα παρόμοια θα ταίριαζαν. Στο σύνολό τους και στις αλληλεπιδράσεις τους αυτά τα φαινόμενα αποτελούν μια κοινή απειλή, που απαιτεί την αλληλεγγύη όλων των λαών. Αλλά ορίζοντάς τα ως εχθρούς, πέφτουμε στην παγίδα για την οποία έχουμε ήδη προειδοποιήσει, δηλαδή το να μπερδεύουμε τα συμπτώματα με τις αιτίες. Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι προκαλούνται από την ανθρώπινη παρέμβαση και μόνο μέσω αλλαγμένων στάσεων και συμπεριφοράς μπορούν να ξεπεραστούν. Ο πραγματικός εχθρός, λοιπόν, είναι η ίδια η ανθρωπότητα.
The First Global Revolution, Alexander King, 1991, σελ. 115
 |
