Συνέντευξη στον Πέτρο Αργυρίου,
Συνέντευξη με τον Αγρότη-Φιλόσοφο Παναγιώτη Μανίκη, που Ακολουθεί τις Τεχνικές και τη Φιλοσοφία του Ιάπωνα Φυτοπαθολόγου Masanobu Fukuoka.
Συνέντευξη με τον Αγρότη-Φιλόσοφο Παναγιώτη Μανίκη, που Ακολουθεί τις Τεχνικές και τη Φιλοσοφία του Ιάπωνα Φυτοπαθολόγου Masanobu Fukuoka.
Παναγιώτη, πες μου λίγο, πως ξεκίνησε αυτή η
ιστορία με την φυσική καλλιέργεια, τι σε ώθησε σε αυτή την ατραπό;
Όλα ξεκίνησαν από μια περιπέτεια που είχα με την
υγεία μου σχετικά νωρίς στη ζωή μου. Όταν οι γιατροί μου γνωστοποίησαν ότι το
«τέλος» μου πλησίαζε και μάλιστα τόσο νωρίς, κάτι μέσα μου έσπασε και κάτι άλλο
επαναστάτησε. Θεώρησα ότι υπήρχε κάτι τραγικά λάθος στην αντίληψη ότι το
ανθρώπινο πλάσμα δημιουργήθηκε-πλάσθηκε-γεννήθηκε για να υποφέρει από αρρώστιες
και να ζει μια μίζερη ζωή. Εκείνη τη στιγμή όμως δεν ήμουν εφοδιασμένος με τα
κατάλληλα γνωστικά εργαλεία ώστε να γνωρίζω αν αυτή η αντίδραση ήταν απλά μια
σπασμωδική απροθυμία μου να αποδεχτώ το τέλος μου, ή αν ήταν μια γνήσια
φιλοσοφική σύλληψη γύρω από τη ζωή. Όπως και να χε, απηυδισμένος και φοβισμένος
από τους κινδύνους που περιέκλειαν τα φάρμακα που μου ‘δίναν για να θεραπευτώ,
αποφάσισα να τα πετάξω όλα και απλά να ζήσω μια πιο υγιεινή ζωή. Άρχισα να
διατρέφομαι καλύτερα, να απορρίπτω τα συναισθηματικά και νοητικά δηλητήρια που
με περιτριγύριζαν και το αποτέλεσμα ήταν, τουλάχιστον στην περίπτωσή μου, μετά
από μερικούς μήνες να έχω θεραπευτεί πλήρως από μια θανάσιμη ασθένεια. Μετά από
αυτή την προσωπική μου νίκη, άρχισα να θεωρώ ότι η «κλασσική» ιατρική, η
ιατρική των αντιβιώσεων, των μεταμοσχεύσεων, η επεμβατική και επιθετική ιατρική
ήταν μια εντελώς λανθασμένη ιατρική. Μιας και σπούδαζα γεωπονία, η σκέψη μου
στράφηκε και στα φυτά, στο έδαφος, στη γη. Η υγεία για μένα ήταν πλέον η φυσική
κατάσταση των πραγμάτων και τα δηλητήρια, τα χημικά και τα τοξικά η εκτροπή που
διατάρασσε την φυσική τάξη της υγείας, της ευρωστίας και της αρμονίας. Μέσα μου
η κλασσική ιατρική και η γεωπονική επιστήμη με τα φάρμακα και φυτοφάρμακα που
στοχεύουν και πυροβολούν οτιδήποτε είναι ζωντανό είχε ακυρωθεί.
Πόσα
χρόνια πριν εκτυλίχθηκε αυτό στο οποίο αναφέρεσαι;
Το 1974. Από τότε και ύστερα άρχισα να αναζητώ
μέσα από τα βιβλία για να βρω και άλλους ανθρώπους που είχαν δουλέψει σε αυτή
την κατεύθυνση, να εμπλουτιστώ από αυτούς που είχαν συλλάβει την ιδέα ότι
άνθρωποι, ζώα και φυτά γεννιούνται για να είναι υγιή, ότι η φυσική κατάσταση
των πραγμάτων είναι η απόλυτη υγεία. Ένα από τα βιβλία που έπεσε στα χέρια μου
ήταν το Η Επανάσταση του Ενός Άχυρου του Masanobu Fukuoka. Με το που το
διάβασα, αποφάσισα να φύγω στην Ιαπωνία, να μαθητέψω δίπλα σε αυτόν τον
άνθρωπο. Έτσι το 1980 βρέθηκα στην Ιαπωνία, κοντά στον εμπνευστή της μεθόδου
της φυσικής καλλιέργειας. Στη συνέχεια κάναμε μια δίμηνη περιοδεία σε χώρες της
Ευρώπης. Ακολούθως δούλεψα σε αγροκτήματα στη Βραζιλία και την Ινδία. Το 1989 η
ζωή με έφερε στην Έδεσσα όπου πήρα ένα αγρόκτημα το οποίο καλλιεργώ από τότε με
τη μέθοδο της φυσικής καλλιέργειας.
Ναι,
αλλά τι ακριβώς είναι η μέθοδος της φυσικής καλλιέργειας;
Είναι μια μέθοδος γεωργίας όπου δεν
χρησιμοποιούνται λιπάσματα, φυτοφάρμακα, δεν κάνουμε ζιζανιοκτονία, δεν
βοτανίζουμε, δεν οργώνουμε τη γη με μηχανήματα. Και υπάρχει και μια Πέμπτη
Αρχή, αν θες, αναφορικά με το οπωροφόρα: Δεν τα κλαδεύουμε καν. Φυσικά, θα
υποβαθμίζαμε τη φυσική καλλιέργεια αν την προσδιορίζαμε μόνο ως γεωργική
μέθοδο. Η φυσική καλλιέργεια είναι ένα πνευματικό μονοπάτι που συνδέει
επιστήμη, θρησκεία, φιλοσοφία σε μια ενιαία σύλληψη, όπως ήταν κάποτε στο
παρελθόν αδιαίρετες. Η φυσική καλλιέργεια φιλοδοξεί να ενώσει θεό άνθρωπο και
φύση. Σήμερα η μέθοδος της φυσικής καλλιέργειας έχει φτάσει στην μέγιστή της
σχεδόν απλότητα. Δεν χρειάζεται δηλαδή ούτε να φυτεύουμε, ούτε να οργώνουμε,
δεν χρειάζεται να κάνουμε σχεδόν καμιά εργασία. Την περίοδο των βροχών, πριν
τις φθινοπωρινές ή τις ανοιξιάτικες βροχές, κάνουμε ένα μεγάλο μείγμα σπόρων,
κλασσικά δέντρα, οπωροφόρα δέντρα, λαχανικά, τα τυλίγουμε με αργιλόχωμα για να
τα προστατέψουμε από τα πουλιά και τα τρωκτικά, τα πετάμε στο έδαφος και μετά
παρατηρούμε αυτό που μας διδάσκει η φύση: Κάθε φυτό θα βγει εκεί που είναι
καλύτερα για αυτό. Δεν απαιτείται καμιά ανθρώπινη γνώση, καμιά τεχνολογία.
Ποια
ήταν άραγε η αντίδραση της κλασσικής γεωπονίας απέναντι στην πρόταση της
φυσικής καλλιέργειας;
Η επίσημη γεωπονική επιστήμη αρνείται φυσικά
αυτή τη μέθοδο, τη θεωρεί σαν μια αστεία, αβάσιμη προσέγγιση. Παρόλα αυτά είναι
ξεκάθαρο πλέον ότι η χημική καλλιέργεια είναι αδιέξοδη. Ακόμη και καθηγητές
πανεπιστημίου το αναγνωρίζουν αυτό. Η χημική καλλιέργεια απέτυχε και στους
τρεις άξονες της: όχι μόνο δεν έλυσε το πρόβλημα της πείνας αλλά το επιδείνωσε
κιόλας. Αρκεί να πούμε ότι κάθε χρόνο περίπου 100 εκατομμύρια στρέμματα γης,
λόγω υψηλής αλατότητας που προκαλείται από την υπεράρδευση και την υπερλίπανση,
καταστρέφονται και γίνονται εντελώς άχρηστη για γεωργική εκμετάλλευση. Επίσης
δηλητηρίασε νερό, αέρα και γη. Στον οικονομικό άξονα τώρα όπου τόσα πολλά είχαν
υποσχεθεί, τα αποτελέσματα της χημικής γεωργίας είναι πασιφανή. Ο αγρότης
βουλιάζει οικονομικά, ο αγροτικός πληθυσμός ολοένα και συρρικνώνεται. Έτσι
σήμερα προτείνονται σαν απάντηση στο χημικό αδιέξοδο οι μεγάλες καλλιέργειες
γης, ο μικρός αγρότης αποτελεί είδος προς εξαφάνιση, ο αγροτικός πληθυσμός έχει
πέσει κάτω από το 4% στις αναπτυγμένες χώρες. Μια τέτοια εξέλιξη έχει
δρομολογηθεί και στην Ελλάδα φυσικά. Είναι σαφές λοιπόν ότι η χημική
καλλιέργεια έχει αποτύχει. Στη θέση της προτείνονται τώρα τα μεταλλαγμένα και η
ολοκληρωμένη διαχείριση, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από τη χημική
καλλιέργεια κάτω από άλλο όνομα απλά χρησιμοποιούνται κάποια πιο ήπια
φυτοφάρμακα που υποτίθεται ότι είναι λιγότερο βλαπτικά για το περιβάλλον. Αυτός
είναι όμως ένας αυθαίρετος ισχυρισμός που δεν άπτεται της πραγματικότητας. Έτσι
η μόνη λύση που φαντάζει εφικτή και δίνει ελπίδα για ένα βιώσιμο μέλλον είναι η
μέθοδος της φυσικής καλλιέργειας. Ακόμη και η βιολογική καλλιέργεια έχει υψηλό
κόστος και στην ουσία είναι μια παραλλαγή της χημικής καλλιέργειας όπου, αντί
για χημικά λιπάσματα, χρησιμοποιούνται βιολογικά λιπάσματα και στη θέση των
χημικών φυτοφαρμάκων χρησιμοποιούνται βιολογικά φυτοφάρμακα. Είναι πάλι η
ανθρώπινη αλαζονεία που αποφασίζει τι θα φυτέψει, που και πως θα το
καλλιεργήσει σε αντίθεση με τη φυσική καλλιέργεια όπου η Φύση μας δείχνει το
δρόμο. Εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να της παρέχουμε όσους περισσότερους
σπόρους μπορούμε και από κει και πέρα αυτή θα μας δείξει ποιο φυτό ταιριάζει
καλύτερα σε κάθε περιοχή.
Αν
βρισκόσουν σε ένα αναπόδραστο δίλημμα: χημική καλλιέργεια ή Γενετικά
Τροποποιημένοι Οργανισμοί –τι θα επέλεγες; Ποια μέθοδος κρύβει περισσότερους
κινδύνους;
Τα μεταλλαγμένα μπορούν να αποτελέσουν
μεγαλύτερη απειλή, ακόμη και από την οικονομική άποψη, γιατί ο αγρότης θα
υποδουλωθεί πλήρως στις εταιρίες που θα παρέχουν τους μεταλλαγμένους σπόρους
αλλά και τα λιπάσματα και τα αντίστοιχα φυτοφάρμακα. Όπως καταλαβαίνεις, στην
γενετικά τροποποιημένη γεωργία, ο αγρότης θα τελεί υπό πλήρη εταιρική ομηρία.
Το δίλημμα, όπως μου το παρουσιάζεις, είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Απλά
τα GMO’s κρύβουν ακόμη περισσότερους κινδύνους…
Έχει
διατυπωθεί το επιχείρημα ότι η διασπορά των μεταλλαγμένων γονιδίων θα είναι υπό
έλεγχο. Ποια η θέση σου; Μπορεί ποτέ κάτι τέτοιο να συμβεί;
Νομίζω ότι το ίδιο ερώτημα αφορά και την ιατρική
και τη γονιδιακή θεραπεία. Ο δούρειος ίππος της βιοτεχνολογίας προωθεί την
επεμβατικότητα σε γονιδιακό επίπεδο. Δεν έχει αποδώσει όμως ακόμη σχεδόν καμμία
εφαρμογή, εκτός ίσως από την παρασκευή ινσουλίνης, όπου πάλι όμως δεν μιλάμε
ακριβώς για θεραπεία αλλά για υποκατάσταση. Οι εταιρίες δημιούργησαν φρούδες
ελπίδες στον κόσμο, εμπορεύσιμες ψευδαισθήσεις για την παντοδυναμία της
επέμβασης σε γονιδιακό επίπεδο. Ίσως μπορείς να θεραπεύσεις π.χ τη μεσογειακή
αναιμία, σβήνοντας ή τροποποιώντας κάποια γονίδια, το ερώτημα είναι όμως το τι
συμβαίνει στην κυτταρική ισορροπία, τι μπορεί να συμβεί στην γονιδιακή αλυσίδα
και τη δυναμική της ισορροπία που εκφράζει το φαινόμενο της ζωής. Μπορείς π.χ
να θεραπεύσεις μια νόσο επεμβαίνοντας στο γονιδίωμα και εντελώς απρόοπτα να
δημιουργήσεις δύο νέες, απρόβλεπτες νόσους. Αυτή η προσέγγιση δείχνει μια
παντελή έλλειψη επιστημονικής σοβαρότητας, μοιάζει με τυχερό παιχνίδι, με
ρουλέτα.
Μιλάς
για επιστημονικό τυχοδιωκτισμό δηλαδή.
Η επιστήμη, μέσα στην προθυμία της να
εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών, ξεχνά ένα βασικό αξίωμα και
ένα εγγενή περιορισμό της: η δράση προκαλεί την αντίδραση. Κάθε φορά που
επεμβαίνουν, μας λένε «μην ανησυχείτε, δε θα υπάρξει κανένα πρόβλημα». Αλλά
αυτό νομίζω ότι είναι μια τραγελαφικά ρηχή προσέγγιση, μια καθόλου επιστημονική
υπεραισιοδοξία, απληστία μεταμφιεσμένη σε αφέλεια.
Παναγιώτη όμως, ειλικρινά τώρα, η δράση, ή η
επέμβαση, δεν αποτελεί από τα βασικά στοιχεία προόδου του δικού μας πολιτισμού;
Μπορούμε να ζήσουμε και να προοδεύσουμε χωρίς αυτό, επιλέγοντας την
παθητικότητα αντί της δράσης;
Ο στόχος της ανθρώπινης δράσης πάει πάντα προς
το συν άπειρο. Ο στόχος της ιατρικής επιστήμης κανονικά θα ‘πρεπε να ναι
λιγότερα νοσοκομεία, λιγότερα φάρμακα, λιγότερες επεμβάσεις, λιγότερες
ασθένειες. Αντιθέτως σήμερα, ο στόχος των υπουργείων υγείας ανά τον κόσμο, που
εκφράζει κιόλας και κοινωνικό αίτημα, είναι το περισσότερο: περισσότερα
νοσοκομεία, φάρμακα, επεμβάσεις. Είναι μια αντίστροφη διαδρομή. Το όραμα της
ιατρικής επιστήμης θα ‘πρεπε να είναι όχι μόνο το να μην είναι άρρωστο το
ανθρώπινο πλάσμα αλλά να είναι απολύτως υγιές. Το επίκεντρο της ιατρικής
επιστήμης και πρακτικής θα ‘πρεπε να είναι όχι η αρρώστια αλλά η υγεία. Η υγεία
δεν ισοδυναμεί απλά με την έλλειψη ασθένειας, αλλά προσδιορίζεται και από άλλες
ποιότητες, όπως είναι η ικανότητα να αντλείς χαρά από τη ζωή, η αντοχή στις αντιξοότητες,
υπομονή, καρτερικότητα. Αυτές είναι κάποιες από τις ποιότητες που συνάδουν και
συμβαδίζουν με μια καλή υγεία και όχι μια χρόνια υποκλινική ασθενικότητα. Αυτές
τις ποιότητες η ιατρική τις αγνοεί, γιατί η ιατρική δεν ασχολείται με την υγεία
αλλά μάλλον με την αρρώστια. Το ίδιο συμβαίνει και στην γεωπονική επιστήμη.
Μελετάμε τις ασθένειες των φυτών και ψάχνουμε τον τρόπο να τις καταπολεμήσουμε
όταν ο Ιπποκράτης, 2500 χρόνια πριν, διετύπωνε την πολύ εύληπτη αντίληψη ότι
«τα συμπτώματα των ασθενειών είναι θεραπευτικές διεργασίες εν εξελίξει»,
διεργασίες που πρέπει να υποβοηθηθούν για να μπορέσει ο οργανισμός να
εξυγιανθεί. Η ιατρική κάνει ακριβώς το αντίθετο: καταπιέζει τα συμπτώματα, τα
βάζει πάλι κάτω από το χαλάκι της εξώπορτας. Επομένως, είτε μιλάμε για ιατρική
είτε για γεωπονία, μιλάμε για μια επιστήμη που βάζει το κάρο μπροστά από το
άλογο. Αυτό είναι το σύμπτωμα μιας επιστήμης αποκομμένης από τη φιλοσοφία και
τη ζωή και οι παρενέργειες αυτής της αχαλίνωτης τεχνο-επιστήμης φαίνονται
παντού, από τη μόλυνση, τις πλημμύρες, την τρύπα του όζοντος έως το Φαινόμενο
του Θερμοκηπίου και δεκάδες άλλα προβλήματα. Είναι μια επιστήμη που έχει
αποστατήσει από τη ζωή και που δημιουργεί προβλήματα που αδυνατεί να λύσει.
Όπως έχει διατυπώσει και ο Αϊνστάιν, ο νους που δημιουργεί το πρόβλημα δεν
μπορεί να το λύσει. Χρειαζόμαστε κάτι έξω από αυτόν το νου. Και αυτό το κάτι
είναι η πρόταση της φυσικής καλλιέργειας. Είναι ο μη-νους, ο διαισθητικός νους,
η ολιστική προσέγγιση που μπορεί να δώσει απάντηση στα προβλήματα που
δημιούργησε η εξειδικευμένη ανθρώπινη γνώση. [τέλος 1 μέρους]
https://ygeiaerwtaspsyxikhygeia.blogspot.com/
- Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του
περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει
ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που
ισχύουν στην Ελλάδα.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση
της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων,
παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι
απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς
απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’
οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
